Naučnici pronašli dokaze: Korona pogodila čovečanstvo pre 25.000 godina
Virus korona je pogodio istočnu Aziju pre oko 25.000 godina, ostavljajući tragove u DNK ljudi iz današnje Kine, Japana i Vijetnama, pokazalo je novo istraživanje.
Istraživanje objavljeno u časopisu „Current Biology“ otkrilo je dokaze o genskoj adaptaciji na porodicu koronavirusa u 42 gena stanovnika tog dela sveta.
Pandemija kovida 19, izazvana virusom Sars-Kov-2, do sada je odnela 3,8 miliona ljudskih života i prouzrokovala milijarde dolara ekonomske štete.
U korona viruse spadaju i SARS i MERS, oba virusa koja su, takođe, izazivala epidemije u poslednjih 20 godina.
Tri uticajna virusa u 20.veku
Pandemije svakako nisu novost. Samo u 20. veku čovečanstvo se suočilo sa tri varijante uticajnih virusa, od kojih je svaka uzrokovala široko rasprostranjene zaraze sa smrtnim ishodima, koji su se merili u milionima.
3 uticajna virusa su: španska groznica od 1918. do 1920, azijski grip od 1957. do 1958. i hongkonška groznica od 1968. do 1969. godine.
Istorijska svedočanstva pandemije protežu se hiljadama godina, a sasvim je moguće da su se ovakve interakcije između patogena i čovečanstva dešavale i u najranijim periodima ljudskom postojanju, tokom praistorije.
Seleći se u potrazi za boljim uslovima života ljudi su neminovno dolazili u dodir sa novim patogenima. Ti drevni susreti sa virusima dovodili su do genskih adaptacija, koje su omogućavale našim precima da prežive.
Cilj virusa – da se kopiraju
Tokom prethodnih nekoliko decenija genetičari su smislili moćna oruđa kojima otkrivaju tragove na genima, nastale kao posledica adaptiranja naših gena.
Tim naučnika sa Australijskog nacionalnog univerziteta želeo je da utvrdi da li je neki dodir sa korona virusima kroz istoriju ostavio tragove u današnjoj populaciji.
Virusi su prosti organizmi sa jednim ciljem, a to je, da se kopiraju. Njihova jednostavna biološka struktura ih ograničava i oni ne mogu samostalno da se reprodukuju. Umesto toga, oni moraju da se ubace u ćelije drugih organizama i kidnapuju njihovu molekularnu „mašineriju“. To postižu kačenjem na posebne ćelijske proteine, koje naučnici nazivaju virusno interaktivnim proteinima – VIP.
Pomoću najmodernijih analiza genoma više od 2.500 ljudi iz 26 različitih populacija širom sveta, naučnici su pronašli genske adaptacije na 42 ljudska gena u kojima je zapisana informacija o VIP-ovima.
VIP-ovi na njima su prisutni kod samo pet današnjih populacija i sve su iz istočne Azije, odakle su se korona virusi najverovatnije raširili. Istraživanje je pokazalo da su preci modernih istočnoazijata prvobitno bili izloženi korona virusima pre oko 25.000 godina.
Dalja ispitivanja su pokazala da su sva 42 VIP-a primarno locirana u plućima, tkivu koje najčešće pogađaju korona virusi. Takođe je utvrđeno da ti proteini direktno interaktuju sa Sars-Kov-2 virusom.