U 83. godini života u Baru je preminuo Ljubo Milić – ne samo najpoznatiji guslar u gradu pod Rumijom, već i živi simbol srpskog usmenog predanja, čovek koji je nosio gusle kao što se nekada nosila zastava – sa ponosom, odgovornošću i dostojanstvom, prenosi „Barski portal“.
Rođen u selu Gotovuša kod Pljevalja, Milić je još kao dete, u godinama kada se tek počinju pamti stihovi, prigrlio gusle kao sudbinu. U Bar je došao 1968. godine, gde je najpre radio, a potom se sa porodicom trajno nastanio 1979. godine.
Ali ono što je Ljubo doneo sa sobom nisu bile samo porodične vrednosti, već i celokupna duhovna baština naroda kome pripada.
Godinama je bio deo Kulturno-umetničkog društva „Jedinstvo“, a potom i stalni član društva „Sveti Jovan Vladimir“, noseći svojim nastupima duh epske poezije širom Crne Gore, Srbije i srpske dijaspore.
Nastupao je na Svetosavskim akademijama, Danima Zagrađa, čestim kosovsko-metohijskim večerima, brojnim humanitarnim i književnim događajima, kao i na koncertima guslarskih saveza Crne Gore i regiona.
Nije bilo svečanosti u Baru na kojoj Ljubo, sa guslama u rukama i setom u glasu, nije podsetio na Njegoša, Marka Miljanova, Kneza Lazara, naše Nemanjiće, mučenike i junake roda srpskoga. Njegovo izvođenje pesama kao što su „Kosovska večera“, „Osveta Anđelije Vojvodić“ i „Smrt Vladike Njegoša“ ostaće upamćeno među poznavaocima kao primer guslarske visine koja prevazilazi umetnost i postaje događaj – susret sa sopstvenim identitetom.
Ljubo Milić nije bio guslar radi pesme same, već guslar po zavetu. Pevao je da se ne zaboravi, da nas opomene i utvrdi. U vremenima kada su mnogi ćutali, on je govorio pesmom. Kada se nacionalna svest povlačila pred stidom ili strahom, Ljubo je ustajao sa guslama i podsećao: ko smo, šta smo i čiji smo.
Sahrana Ljuba Milića obaviće se sutra u njegovom rodnom selu Gotovuša u opštini Pljevlja, navodi crnogorski portal Borba.
