Tim nemačkih i kurdskih arheologa otkrio je grad iz doba carstva Mitani star 3.400 godina, koji se nekada nalazio na reci Tigar.

Ruševine skrivenog grada, starog 3.400 godina u Iraku, izronile na površinu kada je brana presušila. Sve ozbiljnije klimatske promene na našoj planeti otkrivaju i njene tajne koje su skrivane milenijumima. Kako se vode i led povlače pod uticajem globalnog zagrevanja, pojavljuju se tragovi ljudskih civilizacija koje su davno nestale.

Tokom poslednjih nekoliko meseci Irak je teško pogođen sušom. Rezervoar Mosul se smanjuje jer se vodom iz njega zalivaju usevi tokom sušnog perioda.

Ruševine drevnog grada, koji je potopljen pre par decenija, ponovo su na suvom. Pošto je brana nastala 1980-ih pre nego što je naselje arheološki proučeno i katalogizovano, njegovo ponovno pojavljivanje predstavlja retku priliku za naučnike da ga istraže.

Arheološko nalazište je nazvano Kemune

Ruševine se sastoje od palate i nekoliko drugih velikih građevina, koje datiraju iz bronzanog doba, pre oko 3.400 godina. Naučnici smatraju da bi ruševine mogle da budu drevni grad Zakhiku, centar carstva Mitani, koji je napredovao na obalama reke Tigris između 1550. i 1350. pre nove ere.

Ovo nije prvi put da se grad izdigao iz voda kao izgubljena Atlantida. I 2018. godine voda se takođe dovoljno povukla da arheolozima pruži mogućnost da otkriju i dokumentuju ruševine.

U decembru 2021. godine, kada je grad ponovo počeo da se pojavljuje, arheolozi su bili spremni za istraživanje.

U januaru i februaru ove godine arheolog Hasan Ahmed Kasim iz Arheološke organizacije Kurdistana u Iraku, zajedno sa kolegama istraživačima Ivanom Puljiz sa Univerziteta u Frajburgu i Peterom Pfalznerom sa Univerziteta u Tibingenu u Nemačkoj, pristupili su mapiranju misterioznog grada.

Pored palate, koja je otkrivena 2018. godine, istraživači su pronašli i veliko utvrđenje sa zidom i kulama, industrijski kompleks i ogromnu, višespratnu zgradu za skladištenje, a sve datira iz carstva Mitani.

– Ogromna magacinska zgrada je od posebnog značaja jer su u njoj morale biti smeštene ogromne količine robe, verovatno donete iz celog regiona – kaže Puljiz.

Zidovi od cigle i blata, s obzirom na to da su bili pod vodom više od 40 godina, bili su prilično očuvani. Smatra se da je očuvanju doprineo i zemljotres iz 1350. godine, koji je sačuvao neke zidove, jer je prašina pala preko murala.

U gradu su nađene keramičke tegle sa preko 100 nepečenih glinenih ploča ispisanih klinastim pismom, koje datiraju iz srednjeg Asirija, ubrzo nakon zemljotresa.

Tim se nada da bi ovi zapisi mogli da sadrže neke informacije o tome ko je živeo u gradu, a možda čak i o samom zemljotresu koji je doveo do njegove propasti.

„Blizu je čuda da su klinaste ploče napravljene od nepečene gline preživele toliko decenija pod vodom“, rekao je Falcner.

Brana je od tada ponovo napunjena, što je još jednom potopilo grad, ali su preduzeti koraci da se osigura i sačuva za buduća iskopavanja, kada se voda ponovo povuče. Ruševine su zapečaćene plastičnim pokrivačima koji će sprečiti eroziju i degradaciju narednih godina.

„Rezultati iskopavanja pokazuju da je lokalitet bio važan centar u carstvu Mitani“, rekao je arheolog Hasan Ahmed Kasim iz Arheološke organizacije Kurdistana u Iraku.