U petak, 11. februara obeležen je Dan SOKOJ-a. Svečanosti kojom je obeleženo 72 godine rada Organizacije muzičkih autora Srbije, prisustvovali su članovi upravljačkih organa ovog udruženja kao i brojni gosti i partneri.
– Jedni bez drugih nismo ništa, a jedni s drugima možemo mnogo – izgovoreno je krajem osamdesetih godina na sastanku Međunarodnog saveta muzičkih autora (CISAC), ali bi se ove reči mogle uzeti i kao moto oko kojeg su počeli da se okupljaju kompozitori posleratne Jugoslavije.
Odmah posle Drugog svetskog rata, 1945. godine , konstituisana su tri udruženja kompozitora – Srbije, Hrvatske i Slovenije a nešto kasnije i Makedonije.
Već 46. godine je održana konferencija na kojoj je postignut sporazum o izgledu budućeg saveza, koji bi težio razvijanju jugoslovenske muzike u zemlji i njenoj promociji u inostranstvu, kao i regulisanju autorskog prava
Tako je Prvi kongres kompozitora i muzičkih pisaca Jugoslavije održan 12. i 13. februara 1950. u Beogradu u svečanoj sali Muzičke škole „Stanković”, postao osnivački kongres SAKOJ-a.
Kongresu je prisustvovalo 120 delegata kompozitora iz svih republičkih udruženja, kao i gosti i zainteresovani posmatrači iz kulturnih, naučnih i prosvetnih vlasti.
Organizacija pretrpela brojne transformacije
Ova organizacija je tokom proteklih 7 decenija pretrpela mnogobrojne transformacije koje su vezane za metamorfozu društvenog i državnog uređenja zemlje u kojoj je ova institucija funkcionisala – Jugoslavije, a potom Srbije.
Danas je zaštita autorskih prava dominantan aspekt u radu Sokoja.Ali, različite aktivnosti i manifestacije koje je Sokoj inicirao, podržavao ili u njima učestvovao, oslikavaju strategiju njegovog delovanja na polju kulturne politike i njegov značaj u stvaranju povoljnog okruženja za muzičko stvaralaštvo u različitim žanrovskim sferama.
Prisutnima su se obratili direktor Sokoja Dejan Manojlović kao i predsednik Upravnog odbora Nikola Čuturilo koji su se osvrnuli na protekle dve godine koje su svima poremetile planove i omele ih u ostvarivanju zadatih ciljeva.
U hodu su menjani prioriteti koje su nametale okolnosti. Najveći gubitak koji je Sokoj pretrpeo je odlazak članova čiji će muzički rukopisi tek nedostajati.
Muzika, kao grana umetnosti koja svoju najveću vrednost ima u živoj komunikaciji, u tom obliku je zaćutala i prešla u virtuelnu realnost. U nadi da je da je taj loš period iza svih nas i da ćemo se uskoro svi vratiti u normalne radne i kreativne tokove, emitovan je video film kao In memoriam svim članovima i istaknutim muzičarima koji nisu više sa nama.
lj.z.
Popularno sad
Svideće vam se
