Unutrašnje jezgro planete Zemlje postaje sve deblje.
Mnogi naučnici već decenijama pokušavaju da utvrde uzrok ove pojave, kao i to da li postoji mogućnost deformacije jezgra i kakve to posledice može izazvati na čovečanstvo?
Središnji deo Zemlje, koji je sastavljen u najvećoj meri od gvožđa, poraste godišnje jedan milimetar.
Simulacijom rasta Zemljinog jezgra, naučnici su došli su do zaključka da bi uzrok tome mogao da leži u postepenom iskrivljenju.
Naime, pri asimetričnom rastu unutrašnjeg jezgra, na jednoj strani se brže formiraju kristali gvožđa nego na drugoj. Prilikom strujanja tečnog gvožđa u spoljašnjem jezgru dolazi do odvođenja toplote iz unutrašnjeg jezgra, što rezultira njegovim hlađenjem. Tako, spoljašnje jezgro odnosilo više toplote s istočne strane nego sa zapadne.
Gravitaciona sila ispravlja asimetričan rast kristala na istočnoj strani jezgra, istiskujući nove kristale prema zapadu. Na tom mestu se kristali skupljaju u rešetkaste strukture koje se protežu duž osovine sever–jug, koje omogućavaju da seizmički talasi brže putuju u tom smeru.
Ako se uzmu u obzir svi ostali slojevi Zemlje, unutrašnje jezgro se polako hladi i širi iz tečnog spoljnjeg jezgra. Da bi smo došli do saznanja zašto unutrašnje jezgro brže raste sa jedne strane, moramo prvo da dođemo do odgovora zašto je jedna strana hladnija od druge.
Jedna od mogućnosti su tektonske ploče. Prilikom podvlačenja jedne ploče pod drugu, one hlade ono što se nalazi ispod njih. Međutim, naučnici još ne mogu sa sigurnošću tvrditi da li to hlađenje kore utiče i na unutrašnje jezgro.
Postavlja se još i pitanje i da li ovo jednostrano hlađenje jezgra utiče na Zemljino magnetno polje koje nastaje upravo zbog strujanja gvožđa u spoljašnjem jezgru. Ukoliko bi unutrašnje jezgro izgubilo više toplote na istočnoj strani, onda bi se i spoljašnje jezgro pomeralo prema istoku. Ako izuzmemo to, istraživanja su pokazala i da Zemljino magnetno polje jača usled struja koje nastaju unutar planete zbog relativnog kretanja jezgra i njegovog omotača.
