Mač iz XV veka, pronađen u okolini Slankamena u Sremu deo je zbirke Istorijskog muzeja Srbije u Beogradu.
Mač spada u sečno i ubodno oružje a od antičkih vremena do kraja srednjeg veka bio je osnovno ručno oružje. Sastojao se iz krsnice (balčaka) i sečiva. Delovi krsnice su nakrsnica, držak i jabučica, a delovi sečiva: oštrica, vrh i žljeb.
Mač se u srpskim srednjovekovnim izvorima prvi put pominje u Teodosijevom delu „Žitije Svetog Save“.
Tokom ranog srednjeg veka na teritoriji srpskih zemalja upotrebljavao se mač karolinškog tipa, koji je nastao pod uticajem vikinškog mača u Franačkoj. Između XII i XIV veka mač je pretrpeo znatne izmene, na šta su presudno uticali razvoj konjice i promene oklopa.
Došlo je do produženja krsnice i sečiva, pa mač postaje znatno duži i vitkiji. Radi zaštite od udaraca dolazi do proširenja drške, što je na kraju dovelo do stvaranja dvoručnog mača. U kasnijem periodu, zbog potrebe bodenja mačem, veći deo mačeva imao je zašiljeni vrh.
Na fotografiji se nalazi mač iz 15. veka, pronađen u okolini Slankamena u Sremu. Deo je zbirke Istorijskog muzeja Srbije u Beogradu.
