VRHUNSKI KOŠARKAŠ I KOLEKCIONAR PLOČA
Čuveni jugoslovenski košarkaš Radivoj Korać rođen je 5. novembra 1939. godine u Somboru. Košarku je upoznao kada je imao 12 godina dok je bio na letovanju u Karlovcu kod daljih rođaka.
Posle školskog takmičenja, odlazi na trening u OKK Beograd, ispostaviće se klub koji je voleo do kraja života. Svoju prvu utakmicu za ovaj klub odigrao je kao junior protiv Jedinstva iz Zemuna u sali starog DIF-a. U igru je ušao dva minuta pre kraja i postigao je prvi koš za svoj klub.
Žućko, nadimak koji mu je dao trener Montažnog iz Zagreba, prvi put nastupa za seniorski tim OKK Beograda 1956. godine. Upravo se te godine formira tim OKK Beograda koji će zajedno sa Olimpijom dominirati u narednim godinama Jugoslovenske košarke. Do 1967. godine nastupao je za OKK Beograd. Do tada, bio je akter 11 seniorskih sezona, odslužio je vojni rok i postigao čak 5796 koševa, a u proseku neverovatnih 35,3 koša po utakmici.
To su bili zlatni dani OKK Beograda, koji je u tom periodu osvojio četiri puta prvenstvo Jugoslavije, dva puta pobednik Kupa Jugoslavije i tri puta igrao polufinale Kupa Evropskih Šampiona.
Košakaši OKK Beograda su bili kao porodica, skupljali su se na sada čuvenom Žućkovom ćošku, koji se nalazi u Beogradu, preko puta restorana „Ruski car”. Na tom mestu se danas nalazi spomen tabla, posvećena košarkaškoj legendi, Žućku.
U periodu 1967/1968 igrao je za Belgijski Standard iz Liježa sa kojim je tada osvojio prvenstvo i bio najbolji strelac prvenstva. Upravo iz tih godina, postoji jedna zanimljiva priča. Dok je igrao u Belgiji, jednom prilikom je bio gost u TV emisiji, kada su ga voditelji pitali, koliki mu je procenat slobodnih bacanja, Korać je odgovorio oko 80%. Tada je usledilo pravo iznenađenje u studiju, voditelji su izneli koš na scenu i zamolili Žućka da šutira slobodna bacanja. Pogodio je čak 100 slobodnih bacanja za redom. Da bi atrakcija bila još veća, šutirao je bacanja sa dve ruke, iz čučnja, kako ga je naučio Bora Stanković.
Sa reprezentacijom je učestvovao na Olimpijskim igrama u Rimu 1960. godine, Tokiju 1964. godine i Meksiku 1968. godine. Upravo na Igrama u Meksiku je osvojio srebrnu olimpijsku medalju. Pored olimpijske medalje, osvojio je i dva svetska srebra, dva evropska srebra i jednu evropsku bronzu. Na nezvaničnom prvenstvu sveta 1966. godine sa reprezentacijom je osvojio zlatnu medalju i bio najbolji strelac Jugoslovenskog tima.
Obzirom da je dosta putovao, u Beograd se uvek vraćao sa suvenirima. Jedan koji se posebno ističe je i ploča tada mladog benda Bitlsi, ujedno to je bila prva ploča Bitlsa u Beogradu.
Poslednju utakmicu odigrao je 1. juna 1969. godine u Sarajevu za reprezentaciju Jugoslavije. Dan nakon utakmice, doživeo je saobraćajnu nesreću, u kojoj je izgubio život. Prvi je sportista ikada u Jugoslaviji koji je sahranjen u Aleji velikana na Novom groblju u Beogradu. Predsednik Jugoslavije, Josip Broz Tito naložio je da Korać bude sahranjen sa olimpijskom, a ne sa državnom zastavom na kovčegu, jer “Korać je bio veći od zemlje koju je predstavaljao” izjavio je Tito.
FOTO – OKS
- Advertisement -
