Nova knjiga priča Mihajla Pantića „Nijedna od sedam“ upravo je objavljena u izdanju Arhipelaga u proznoj ediciji Element.
Smeštena u prepoznatljivu beogradsku i, pre svega, novobeogradsku svakodnevicu, knjiga „Nijedna od sedam“ ima značajan prostorni i vremenski raspon.
U prostornom smislu to je krug od svakodnevice novobeogradskih blokova do trenutka kada se junaci, zgađeni svetom i očajni zbog njega, spuštaju u podzemlje, među nišče i marginalce.
Ali je to i prostor iz koga junaci odlaze iz Beograda iz koga su potekli, u Nemačku ili u Barselonu, ili još mnogo dalje. Odatle se neki od njih vraćaju, i dalje u nesporazumu sa svetom, ili ostaju po svaku cenu, ne razrešavajući nezadovoljstva i muke koje su poneli sa sobom.
U vremenskom smislu, to je svakodnevica koja ima istoriju, a na to posebno podseća završna priča „Pre vremena čuda“, veliki omaž Borislavu Pekiću i njegovoj književnosti, koja zaokružuje pitanje ljubavi u pričama u knjizi, ali i pitanje svakodnevice, i pitanje marginalnosti i odbačenosti.
Priče u prvom delu knjige su najviše novobeogradske i istovremeno priče o ljubavi. Pantićeve priče polaze od ideje da na svetu postoji sedam vrsta ljubavi iz kojih se izvodi svaka pojedinačna ljubav: ljubav sa preprekama, ljubav na prvi pogled, ljubav po svaku cenu, ljubav iz preobražene antipatije ili prijateljstva, fatalna ljubav, zabranjena ljubav, ljubav iz slučajnog susreta. U Pantićevim pričama u ovoj knjizi najčešće je, međutim, reč o nedogođenoj, neostvarenoj i nemogućoj ili barem odloženoj ljubavi.
lj.z.
